Abstract:
Mavzuning dolzarbligi. Leykozlar gemopoetik hujayralardan rivojlanuvchi oʻsmalar hisoblanadi. Biz oʻsmani bitta mutatsiyaga
uchragan hujayradan yuzaga keluvchi yomon
boshqariladigan ortiqcha toʻqima deb ataymiz.
Oʻtkir leykozning klinik koʻrinishlarining
spetsifik emasligini hisobga olgan holda, kasallikning tashxisi laboratoriya va instrumental
tekshiruvlar yordamida bosqichma-bosqich
amalga oshiriladi. Birinchi bosqich – qon va
suyak koʻmigi surtmalarini sitologik tekshirish.Agar suyak koʻmigi surtmalarida blast hujayralar 20% dan ortiq topilsa, oʻtkir leykoz
haqida oʻylash mumkin. Ikkinchi bosqichda
oʻtkir leykoz (OʻL) ikki guruhga boʻlinadi:
oʻtkir miyeloblastli leykoz (OʻML) va oʻtkir
limfoblastli leykoz (OʻLL). Shu maqsadda suyak koʻmigi namunalari sitokimyoviy va immunologic tekshiruvlardan oʻtkaziladi. Uchinchi bosqich – oʻtkir leykozning ma’lum bir
oqibati va davo xususiyatlariga koʻra uning
shakllari farqlanadi (Abdulqodirov, 2004).
Soʻnggi yillarda erishilgan kimyoterapiya (KT) sohasidagi yutuqlar OʻL bilan ogʻrigan bemorlarda toʻliq remissiyaga (TR) erishish imkonini beradi. Shunday qilib, toʻliq remissiya OʻML bilan ogʻrigan bemorlarda 65-
85% ni va OʻLL bilan ogʻrigan bemorlarda 70-
93% ni tashkil qiladi, ammo TR ga erishgan
bemorlarning 60-80 foizida kasallik qaytalanishi mumkin. Bu leykoz klonining oʻtkazilgan kimyoterapiya va sitostatik taʻsirga blast
hujayralarining ikkilamchi chidamliligi rivojlanganidan dalolat beradi [1,2].
