Abstract:
Бугунги кунда вирусли гепатитлар (ВГ) дунё миқёсида соғлиқни сақлашнинг муҳим тиббий ва ижтимоий муаммоларидан бири бўлиб, ногиронлик ҳамда ўлимнинг асосий сабабларидан бири бўлиб қолмоқда. Йирик илмий тадқиқот марказларининг маълумотларига кўра, «...гепатит С вируси (HCV) нафақат жигарнинг вирусли касалликларининг асосий этиологик омили бўлиб ҳисобланади, балки частотаси 40-74% ҳолларда кузатиладиган жигардан ташқаридаги зарарланишлар ривожланишига сабаб бўлади...»1. Жигардан ташқари клиник белгилар, хусусан, гепатитларда таянч ҳаракат тизимининг зарарланишлари нафақат касалликнинг кечишида асосий ўринга чиқиб олиши билан, балки ногиронлик ва хатто ўлимга сабаб бўлиши мумкинлиги билан ҳам бугунги кунда тиббий ва ижтимоий жиҳатдан долзарб муаммолардан бири ҳисобланади.
